Konwencja ONZ w Sprawie Eliminacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet (CEDAW)
Konwencja CEDAW jest jednym z fundamentalnych traktatów praw człowieka w systemie ONZ, ratyfikowanym przez Polskę w 1980 roku. Na państwach-stronach Konwencji spoczywa obowiązek systematycznego i pełnego jej wdrażania oraz przedstawiania co 4 lata sprawozdań z realizacji Konwencji przed Komitetem ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet (Komitet CEDAW).
CEDAW zostało uchwalone przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1979 roku. Wyznacza międzynarodowe standardy w zakresie ochrony praw kobiet we wszystkich dziedzinach życia (m.in. w życiu politycznym i publicznym, edukacji, zatrudnieniu, dostępie do świadczeń zdrowotnych i planowania rodziny). CEDAW to pierwszy z dokumentów międzynarodowych, który wprowadza definicję ‘dyskryminacji kobiet’. Konwencja nakłada na państwa-strony obowiązek zwalczania stereotypów dotyczących roli kobiet i mężczyzn, leżących u podłoża dyskryminacji.
Podstawową normą prawną Konwencji jest zakaz wszelkich form dyskryminacji kobiet, zobowiązując tym samym państwa-strony do podjęcia wszelkich działań, mających na celu zagwarantowanie kobietom realną możliwość korzystania ze wszelkich przysługujących im praw. Wymóg ten nie może być realizowany jedynie poprzez uchwalenie aktów prawnych, zrównujących status kobiet i mężczyzn w świetle prawa, lecz musi prowadzić do faktycznej możliwości realizacji pełni praw przez kobiety (np. poprzez wprowadzenie specjalnych mechanizmów, takich jak parytet).
Za nadzorowanie wdrażania postanowień Konwencji przez państwa, które ją ratyfikowały odpowiedzialny jest Komitet ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet, przed którym w 2012 roku sprawozdanie złoży rząd polski.